Kada su se sarajevski "Studenti" 5. aprila 1979. godine popeli na košarkaški "krov" Evrope, niko nije mogao ni slutiti da će deceniju poslije, na taj datum, početi opsada grada u koji su donijeli titulu prvaka Evrope.
I eto, historija je htjela da agresori baš 5. aprila 1992. godine započnu najdužu opsadu jednog grada u modernoj historiji.
Tačno 13 godina nakon što je tim legendarnog Bogdana Boše Tanjevića u Grenoblu savladao Emerson iz Varesea i oduševio Evropu, a usrećio sve Jugoslovene, počela je krvava borba Sarajlija za goli život i odbranu grada.
Tog 5. aprila 1992. godine na mostu Vrbanja, tokom protestne šetnje za mir, pale su i prve žrtve suludog projekta podjele Bosne i stvaranja "Velike Srbije".
Suada Dilberović i Olga Sučić bile su među 40.000 Sarajlija koji su se okupili na demonstracijama za mir, vjerujući da će sačuvati jedinstvo.
Ali, snajperisti s okolnih objekata o miru nisu razmišljali.
I dok su snajperisti pucali na goloruke civile, JNA, paravojne formacije i odmetnuti pripadnici MUP-a RBiH napali su Policijsku školu na Vracama.
Tog dana pala je još jedna žrtva. Poginuo je šesnaestogodišnji Samir Mišić, učenik Policijske škole.
