U potrazi za boljim i sigurnijim životom brojni migranti i izbjeglice zaputili se ka Evropi. Na tom putu, tokom posljednje četiri godine, nalazi se naša država. Tačnije, Unsko – sanski kanton, gradovi Bihać i Velika Kladuša, koji su zbog svoj geografskog položaja, bili mjesta sa najvećim brojem ljudi u pokretu. Mnogi od njih su krenuli dalje, a neki su pak su još uvijek ovdje, zarobljeni između granica.
Uz Međunarodni dan migranata koji se danas obilježava podsjećamo na težak položaj u kojem se nalaze i pomoć koju trebaju. U decembru 2017. godine prvi migranti i izbjeglice su stigli u Unsko – sanski kanton, rutom preko Grčke i Srbije. U Bihać i Veliku Kladušu tada je stiglo tek nekoliko desetina ljudi u pokretu. Broj se povećavao iz dana u dan. U jednom trenutku 2019. i 2020. godine na ovom području je bilo i više od 10.000 migranata. Građani su bili u panici, uskraćeni za život na koji su navikli, vlasti izgubljene između ljudskosti, nadležnosti i zakona.
Slike i vijesti koje su ovdašnji mediji slali u svijet bile su na momente zastrašujuće. Požari, ubistva, pljačke, provale u objekte, život pod najlonima i u blatu u Trnovima, ljeto na Vučjaku i prošla zima na Lipi najteži su momenti migrantskog života ovdje. Tek ove godine država je preuzela odgovornost i počela bolje kontrolirati migracije.
