Te tada, ne tako davne, 1994. godine u februaru je počela jedna od najvećih ofanziva agresora na Bihaćki okrug, koja je trajala do marta iste godine.
Bilo je to vrijeme velikih borbi za odbranu okruga i države BiH.
Cilj agresora, po vlastitim priznanjima, bio je protjerivanje snaga Petog korpusa Armije RBiH sa Grabeškog i Grmuško-srbljanskog platoa, ulazak u kanjon Une, zauzimanje Hidroelektrane „Kostela“ i presijecanje komunikacije Bihać – Cazin.
Podršku im je u tom periodu davala i Narodna odbrana tzv. Autonomne pokrajine „Zapadna Bosna“ na čijem čelu se nalazio Fikret Abdić.
Ali, borci Petog korpusa se nisu dali i nadljudskim naporima njihovih jedinica spriječeno je ostvarivanje ciljeva neprijatelja.
Ofanziva srpskih snaga planirana je i pripremljena u Komandi Glavnog štaba Vojske RS, a provele su je jedinice 1. i 2. krajiškog korpusa.
Nakon intezivne artiljerske vatre kojom su bile izložene jedinice 501. Slavne i 503. Slavna brdske brigade 5. korpusa, prigradska i gradska naselja Bihaća, te rubni dijelovi Cazinske općine, u jutarnjim satima otpočeo je napad pješadije i oklopno-mehaniziranih jedinica agresorskih srpskih snaga.
Pravci napada bili su: kasarna Grabež – naselje Spahići, Drenovo Tijesno – kota Hasin vrh, Drenovo Tijesno – Vršak i kasarna Grabež – Greben.
Jedinice Petog korpusa pružile su maksimalan otpor i onemogućile brze prodore neprijateljskih snaga. Prvih dana zahvaljujući neprekidnoj artiljerijskoj pripremi i konstantnim pješadijskim napadima, srpske snage imale su određeni uspjeh.
Vođene su svakodnevno nadljudske borbe koje su rezultirale gubicima na obje strane.
Uvođenjem u borbu i drugih jedinice 5. korpusa neprijatelj je zaustavljen i krenulo se u kontranapad.
Srpski vojni i politički vrh se morao pomiriti sa činjenicom da je plan o brzom zauzimanju Bihaća propao, a ubrzo poslije toga su propali i drugi snovi da se pokori ovaj kraj i država Bosna i Hercegovina.
Zato se i danas s ponosom sjećamo tih dana, ne damo zaboravu i čuvamo sjećanje na najbolje sinove odbrane Bosne i Hercegovine.
