Legendarni pjevač Halid Bešlić, koji je preminuo danas, 7. oktobra, u 72. godini, ostavio je neizbrisiv trag na muzičkoj sceni Balkana. Njegova životna priča počinje u Knežini kod Sokoca, gdje je rođen 20. novembra 1953. godine, u srcu Romanije, planine koja je oblikovala njegov karakter i duboku emotivnost koja će kasnije dominirati njegovom muzikom.
Još kao dječak pokazivao je izuzetan talenat za pjesmu i muziku. Njegov prepoznatljiv glas i iskrena interpretacija emocija brzo su ga izdvojili od vršnjaka. Prve korake na muzičkoj sceni napravio je sredinom 70-ih godina, a pjesme koje je tada pjevao postale su hitovi koji se i danas slušaju s nostalgijom i poštovanjem.
Njegov otac Mujo radio je u šumarstvu, a majka Behara bila je domaćica. Još kao dječak, Halid je pokazivao izuzetan sluh i sklonost ka muzici, pjevajući na školskim priredbama i seoskim zabavama. Osnovnu školu završio je u rodnom kraju, a potom se preselio u Sarajevo, gdje je pohađao zanatsku školu za tesara.
Nakon odsluženog vojnog roka, Halid je odlučio da se ozbiljnije posveti muzici. Počeo je nastupati po sarajevskim kafanama, gdje je svojim glasom brzo privukao pažnju publike. Njegov prvi singl, s pjesmama Grešnica i Ne budi mi nadu, objavljen je 1979. godine, a dvije godine kasnije izdao je i svoj prvi album pod nazivom Sijedi starac. Upravo tada započinje njegov put ka vrhu jugoslovenske muzičke scene.
Bešlićeva karijera trajala je više od četiri decenije, a njegova muzika je prelazila generacije i granice. Hitovi poput Miljacke, Romanije, Ja bez tebe ne mogu da živim i mnogih drugih učinili su ga simbolom narodne muzike. Njegov stil spajao je tradicionalne melodije s modernim aranžmanima, stvarajući prepoznatljiv zvuk koji je bio i ostao neponovljiv.
Ratne godine 1992–1995. zatekle su Halida Bešlića na vrhuncu karijere i slave. Umjesto da se povuče, održao je više od pet stotina humanitarnih koncerata širom Evrope, prikupljajući pomoć za građane Bosne i Hercegovine pogođene ratom. Ovim činom pokazao je da mu je humanost važnija od same slave, čime je dodatno osvojio poštovanje svojih sugrađana.
Nakon završetka rata, Bešlić je nastavio graditi muzičku karijeru. Njegovi albumi iz 2000-ih, među kojima su Prvi poljubac (2003), Miljacka i Romanija (2013), potvrđuju da njegova muzika ostaje uvijek aktuelna. Njegove pjesme, često prožete nostalgijom, ljubavlju i tugom, postale su simbol jedne epohe i trajno urezane u kolektivno sjećanje publike.
U februaru 2020. godine objavio je album Trebević, koji je naišao na izvanredan prijem kod publike, a pjesme s tog izdanja ubrzo su zavladale radijskim stanicama u cijeloj regiji. Jedan od njegovih najspektakularnijih nastupa bio je u junu 2013. godine na sarajevskom stadionu Koševo, pred više od 40.000 ljudi, čime je potvrdio status jedne od najvećih muzičkih zvijezda bivše Jugoslavije.
Halid je u braku sa suprugom Sejdom od kasnih 1970-ih, kada su se upoznali u Sarajevu, na početku njegove muzičke karijere. Zajedno imaju sina Dina i dvije unučice rođene 2014. godine. Porodica mu je uvijek bila najveća podrška i oslonac.
Iako je život nije poštedio izazova, Halid se hrabro suočavao s njima. U martu 2009. doživio je tešku saobraćajnu nesreću kod Vogošće. Nakon višesatne operacije preživio je, ali je izgubio vid na desnom oku. Unatoč fizičkim i emotivnim posljedicama, vratio se muzici i nastupima nakon višemjesečne rehabilitacije, pokazujući neuništivu snagu duha i predanost umjetnosti.
Halid Bešlić nije bio samo pjevač, bio je glas naroda, emocija i sjećanja. Njegove pjesme i danas povezuju generacije, a njegova harizma i ljudskost ostaju trajna inspiracija.
Danas, kada se opraštamo od Halida Bešlića, Bosna i Hercegovina gubi jednog od svojih najvoljenijih muzičara, čiji će glas i poruke živjeti kroz muziku koju je ostavio iza sebe.
