Skoro svakog dana imamo priliku čuti od srbijanskih političara i medija kako u Bosni i Hercegovini nije izvršen genocid niti je bilo zločina protiv čovječnosti i drugih teških ratnih zločina. Srbija u kontinuitetu osporava učešće zvaničnih jedinica vojske i policije Srbije u borbenim dejstvima na prostoru Bosne i Hercegovine u periodu 1992-1995., iako je čitavom svijetu jasno da su zvanične vojne i policijske formacije Srbije učestvovale u ratu u BiH, a odlikovao ih je jedinstveni sistem komandovanja, jednoobrazna uniforma, naoružanje, oznake te misija i zadaci koje su dobijali prilikom slanja na borbene zadatke (porobljavanja, ubistva, silovanja, protjerivanja, etničko čišćenje, pljačka imovine...).
Srbija također pokušava osporiti i prikriti postojanje logora na svome tlu, za građane Bosne i Hercegovine (Bošnjake, Hrvate i druge), koji su, kao civili, uhapšeni, odvedeni i zatočeni u logorima u Srbiji, gdje su mučeni, zlostavljani i ubijani (Sremska Mitrovica, Šljivovica, Mitrovo Polje, Stajićevo, Begejci...). Samo mostovi na Drini znaju koliko je žena, djece i muškaraca završilo u hladnim talasima rijeke Drine. Uloga
Srbije u njihovim nestancima nam je svima poznata. Svjesni smo činjenice da je veliki broj pripadnika vojnih i policijskih formacija koji su učestvovali u agresiji na Bosnu i Hercegovini bio plaćan od strane institucija Srbije a brojni su još uvijek na njenim platnim listama. Itekako smo svjesni da veliki broj osoba koje su počinile ratne zločine u Bosni i Hercegovini, danas normalno žive u Srbiji i tretira ih se kao heroje. U Srbiji danas žive i osuđeni ratni zločinci koji izbjegavaju odsluženje zatvorskih kazni jer ih Srbija ne hapsi. Svjesni smo također da Srbija, cijelo vrijeme pokušava i hapsi građane Bosne i Hercegovine koji su branili i borili se za svoju zemlju, protiv istih onih formacija i jedinica koje je Srbija, tokom agresije na Bosnu i Hercegovinu, u kontinuitetu slala, a najčešće su te optužnice montirane i osmišljene tako da nanesu što veću štetu, kako pojedincima tako i Bosni i Hercegovini u cjelini. Smatramo da su pravosudne institucije u Bosni i Hercegovini, najmjerodavnije za procesuiranje svih odgovornih za ratne zločine počinjene na njenom tlu te da se pred tim sudovima treba dokazivati odgovornost i krivica za ratne zločine počinjene tokom perioda 1992-1995.
Ovim putem želimo ukazati na sramotno hapšenje i procesuiranje gosp. Huseina Mujanovića, logoraša, koji je i sam žrtva agresije istih onih jedinica koje su, 1992. godine, iz Srbije prešle na tlo Bosne i Hercegovine, u Bratuncu formirale logore, zatvarale, silovale, ubijale i protjerivale nedužne građane Bosne i Hercegovine. Žrtva agresije na Bosnu i Hercegovinu, Husein Mujanović, danas se procesuira za navodne ratne zločine počinjene u Hrasnici kod Sarajeva, a taj se proces, što je nedopustivo, vodi u Srbiji, čije vojne i policijske formacije, tokom agresije, nisu stigle da ga ubiju, poput hiljada drugih.
Ovom prilikom tražimo od institucija Bosne i Hercegovine da stanu u zaštitu Huseina Mujanovića ali i drugih građana Bosne i Hecegovine koji su žrtve bolesne politike srbijanskih vlasti, a od pravosudnih institucija u BiH kao najmjerodavnijih, tražimo da, u skladu sa zakonima ove zemlje, procesuiraju sve odgovorne za ratne zločine i genocid počinjen na tlu Bosne i Hercegovine. Također, od nadležnih tražimo da preispitaju odnose Bosne i Hercegovine sa Srbijom koja, očito je, nikada nije niti će odustati od svojih bolesnih ambicija i pretenzija usmjerenih na štetu Bosne i Hercegovine.
DA SE NE ZABORAVI – DA SE NE PONOVI
Predsjednik
Saveza logoraša u Bosni i Hercegovini
Jasmin Mešković
